tężec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. tężecżca, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} groźna choroba zakaźna rozwijająca się zwykle wskutek zanieczyszczenia rany ziemią zawierającą zarazki wytwarzające trujące toksyny; objawia się wysoką gorączką, bolesnymi,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tężeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, tężećeję, tężećeje, tężećżał, tężećżeli {{/stl 8}}– stężeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zmieniać stan skupienia z ciekłego na stały, stawać się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tężec — m II, D. tężecżca, blm «ostra choroba zakaźna wywołana przez jady laseczek tężcowych, które z ziemią dostają się do rany; objawia się wysoką gorączką, sztywnością karku, drgawkami, bolesnymi skurczami mięśni, zwłaszcza żwaczy, wzmożoną… … Słownik języka polskiego
tężeć — ndk III, tężećeje, tężećej, tężećżał 1. «przechodzić ze stanu ciekłego w stan stały, stawać się gęstym, twardym, ścinać się» Galaretka tężeje. Błoto tężeje. 2. «stawać się nieruchomym, sztywnym; drętwieć, nieruchomieć» Twarz mu tężeje. 3. «stawać … Słownik języka polskiego
téžec — žca m (ẹ̑) min. rudnina barijev sulfat; barit: uporaba težca v papirništvu … Slovar slovenskega knjižnega jezika
težíti — ím nedov., tudi téži (ȋ í) 1. s svojo težo povzročati komu težave pri gibanju, premikanju: nahrbtnik ga teži, zato hodi počasi; mokra obleka jih je težila 2. povzročati komu duševno neugodje, trpljenje: nekaj ga teži; teži ga občutek, da je… … Slovar slovenskega knjižnega jezika
tizic — TIZÍC, tizicuri, s.n. Un fel de turtă prismatică făcută din baligă amestecată cu paie, folosită de ţărani drept combustibil sau ca material de construcţie. – Din tc. tezek. Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 TIZÍC s. (Munt., Olt. şi… … Dicționar Român
gęstnieć — ndk III, gęstniećeje, gęstniećniał 1. «stawać się gęstym, spoistym, zwartym, nieprzenikalnym; tężeć, krzepnąć» Deszcz, dym gęstniał. Śnieżyca gęstniała. Zmierzch gęstniał. Las gęstnieje. Tłum na ulicy gęstniał. Gęstniejący miód, syrop. 2. «stawać … Słownik języka polskiego
martwieć — ndk III, martwiećeję, martwiećejesz, martwiećwiał, martwiećeli «stawać się martwym; stawać się nieruchomym, nieczułym, tracić czucie; obumierać, sztywnieć, drętwieć, tężeć» Martwieć z zimna, z mrozu. Palce, kończyny martwieją … Słownik języka polskiego
tężcowy — med. «wywołujący tężec, będący objawem tężca» Tężcowe skurcze mięśni. Toksyny tężcowe … Słownik języka polskiego
wiązać — ndk IX, wiążę, wiążesz, wiąż, wiązaćał, wiązaćany 1. «umocowywać (tkaninę, wstążkę itp.) tworząc węzeł, kokardę; łączyć końce (tkaniny, taśmy, sznura itp.), przeplatając je w węzeł, kokardę» Wiązać końce sznura. Wiązać zerwaną nić. Wiązać krawat … Słownik języka polskiego
